Vuk Rašović

Vuk Rašović rodjen je 20.12.1939. godine. Osnovnu školu učio je u Kruščiću (srez Kula),

Beogradu ,Užičkoj Požegi i Nikšiću. Prvi i drugi razred gimnazije završio je u Bijelom Polju i Ivangradu (današnje Berane). Tu je i maturirao 1957. godine kao djak generacije.

Potom je godinu dana radio kao honorarni nastavnik u osnovnoj školi u Manastiru Morača. Mašinski Fakultet u Beogradu upisao je 1958. godine i apsolvirao je 1963. godine. Završio je višu trenersku školu , otsek za Džudo. Dodeljeno mu je zvanje i diploma Viziting Profesora više trenerske škole u Beogradu kao znak priznanja za svestrano poznavanje Džudoa.  

Sportom se počeo baviti na nivou rekreacije od 1946. godine – fudbalom. Do 1959. godine sem fudbala na nivou intenzivne rekreacije bavio se i boksom , šahom i plivanjem. 

Džudoom u kome je ostvario izuzetnu sportsku karijeru počeo se baviti u Beogradu 1959. godine kao jedan od prvih članova univerzitetskog džudo kluba “Student”. Pokazao je talenat jer je na prvom takmičenju , prvenstvu Srbije za 1961. godinu u Beogradu pobedio u četiri meča i zauzeo treće mesto u srednjoj kategoriji 80 kg. 

Sledeće 1962. godine pobedjuje na prvenstvu Srbije u Beogradu u braon pojasu sa 5 pobeda maksimalnim brojem poena i skreće pažnju na sebe kao kvalitetnog i perspektivnog takmičara. Godine 1963. osvojio je prvo mesto na šampionatu Srbije u Novom Sadu u braon pojasu pobedivši poznate i kvalitetne takmičare tog vremena : Luku Mališa , Mišu Dimića , Stevu Novkovića i Slobodana Kraljevića. Na ovom takmičenju istakao se velikom borbenošću i atraktivnošću i potvrdio da je postao jedan od najkvalitetnijih boraca u državi. Ovakvu reputaciju održao je u sledećih 20 godina u seniorskoj (najtežoj) konkurenciji. Iste godine na državnom prvenstvu u braon pojasu u podgorici osvojio je drugo mesto pobedivši u četiri meča. Na apsolutnom šampionatu Srbije 1963. godine sa četiri pobede osvojio je drugo mesto a u finalu je na odluku sudija posle nezaboravne borbe izgubio od najboljeg našeg džudiste toga vremena Borivoja Cvejića. Na šampionatu Srbije u kategoriji do 80 kg. Posle 3 sjajne pobede nad izuzetnim borcima toga vremena Stevanom Obradovićem , Markom Trifunovićem i Miodragom Radujkovićem u finalu na odluke sudija dva naspram jedan izgubio je od Stojana Stojakovića , nosioca tri bronzane medalje sa šampionata Evrope. Ova 1963. godina bila je godina pune afirmacije Vuka Rašovića , a posebno su bili vrednovani i visoko ocenjeni njegovi potpuno ravnopravni mečevi sa najvećim asovima toga vremena Stojanom Stojakovićem i Borivojem Cvejićem. Bio je opšti utisak da je Rašović u ovim mečevima za jasnu nijansu bio bolji ali da su sudije mečeve dali Cvejiću i Stojakoviću impresionirani njihovim dotadašnjim uspesima. U 1964. godini u Beogradu Vuk Rašović osvaja posle pet pobeda maksimalnim brojem poena titulu studentskog prvaka Jugoslavije i biva proglašen za najboljeg sportistu Univerziteta u Beogradu. U ovoj godini kao član državne reprezentacije Jugoslavije uzima učešće na medjunarodnom turniru u Sarajevu gde osvaja posle četiri pobede bronzanu medalju. U ovoj godini kao prvotimac džudo kluba “Student“ zajedno sa ekipom osvaja titulu vicešampiona države.

Godine 1965. Osvaja naslov prvaka Srbije. Na prvenstvu države 1965. godine u Beogradu osvaja srebrnu medalju posle četiri pobede. U finalu koje je trajalo 15 minuta gubi meč na odluku sudija (dva naspram jedan) od Slobodana Kraljevića. Godine 1965. nastupa za državnu reprezentaciju Jugoslavije u meču protiv Francuske u Grenoblu (Francuska) i postiže nerešeno protiv šampiona Evrope LeBera. Sledeća 1966. godina je godina najvećeg uspeha i afirmacije Vuka Rašovića u kojoj postiže medjunarodnu afirmaciju. Na velikom medjunarodnom džudo turniru u Splitu koji je okupio mnoge od najboljih evropskih boraca on postiže devet pobeda i osvaja zlatnu medalju i pehar za najboljeg takmičara. Medlju onima koje je pobedio bili su i Leopold ,jedan od najboljih evropskih boraca, i Brajan Džeks , trostruki prvak evropei olimpiska bronzana medalja.

Posebno je bio impresivan finalni meč sa Brajanom Džeksom (Engleska) , koji je trajao punih 15 minuta u kojoj su oba takmičara demonstrirala vrhunski Džudo.

U jesen 1966. godine na otvorenom šampionatu Jugoslavije u Beogradu osvaja zlatnu medalju koju mu uručuje specijalni gost takmičenja velik japanski šampion Toširo Daigo, koji mu čestita na izvanrednoj tehnici. Sledeće 1967. godine služeći vojni rok u Zagrebu nastupa na državnom prvenstvu u Zagrebu i osvaja bronzanu medalju u kategoriji do 93 kg. Za pamćenje je bila njegova pobeda iponom nad Pavlom Bajčetićem jednim od najboljih boraca tog vremena koji je bio teži od Rašovića punih 12 kg. i fizički mnogo jači. U ovom meču je Vuk Rašović demonstrirao najviši stepen sportskog majstorstva. Iste godine na traženje organizatora medjunarodnog turnira u Splitu sa dozvolom vojnih vlasti nastupa na ovom velikom medjunarodnom takmičenju i osvaja drugo mesto sa šest pobeda u kategoriji do 70 kg. Poseban kuriozitet ovog nastupa je što je preuzeo rizik i uspeo da za 20 dana skine 14 kg. da bi nastupio u kategoriji do 70 kg. Po odsluženju vojnog roka u jesenjoj sezoni 1967. godine nastupa za ekipu univerzitetskog džudo kluba “ Student“ u prvoj saveznoj ligi u kategoriji do 70 kg. i postiže fenomenalan skor , osam pobeda nad najboljim jugoslovenskim borcima uz jedan nerešen meč. Ekipa Studenta je osvojila titulu vicešampiona Jugoslavije.

U 1968. godini kao član republičke reprezentacije Srbije na kupu republika dobija svih 5 mečeva u svojoj kategoriji (do 80 kg.) maksimalnim brojem poena i daje veliki doprinos da reprezentacija bude pobednik kupa. Kao jedan od dvojce najboljih takmičara u Jugoslaviji u kategoriji do 80 kg. bori se u kupu šampiona sa Slobodanom Kraljevićem u meču za pamćenje koji je trajao 15 minuta i koji je dobio veliki šampion Kraljević.

U jesen 1968. na Kupu sajamskih gradova u Novom sadu osvaja prvo mesto sa šest pobeda. Te godine na šampionatu Srbije u Nišu pobedjuje , dobija pet mečeva od kojih posebnu vrednost ima onaj sa velikim šampionom Stojanom Stojakovićem koga pobedjuje u finalu. U 1969. godini osvaja titulu šampiona Srbije u kategoriji do 80kg , a zatim na izbornom turniru za državnu reprezentaciju osvaja prvo mesto. Na šampionatu evrope te godine sa tri pobede osvaja sedmo mesto i dobija komplimente i priznanja od najboljih evropskih trenera i takmičara za demonstriranu tehniku i borbenost.

Godine 1970. osvaja prvo mesto na prvenstvu Srbije i bronzanu medalju na prvenstvu Jugoslavijeu kategoriji do 93 kg.

Na velikom medjunarodnom turniru u Bukureštu osvaja prvo mesto sa 4 pobede u polu finalu pobedjuje rumunskog šampiona Barbua , a u finalu kubanskog asa Medinu.Godine 1971. pobedjuje na prvenstvu Srbije u kategoriji do 80 kg. Na velikom medjunarodnom turniru “Kup Jadrana” u Splitu pobedjuje u 6 mečeva od kojih je najznačajniji bio sa evropskim šampionom Nemcem Ibahom I osvaja treće mesto.

Tih godina Vuk Rašović vlada u kategoriji do 80 kg. u Srbiji i nalazi se u samom vrhu u Jugoslaviji zajedno sa Slobodanom Kraljevićem velikim šampionom iz zagrebačke Mladosti. Godine 1972. na velikom medjunarodnom turniru u Splitu dobija četiri meča i osvaja bronzanu medalju. Tada pruza veliku borbu sa jednim od najboljih džudista svih vremena Slavkom Obadovom. Te godine u rumunskom gradu Sibiju pred prepunim gledalištem fudbalskog stadiona radi liniju sa celokupnom rumunskom juniorskom i seniorskom reprezentacijom i dobija 10 mečeva.U 1973. godini u kategoriji do 93 kg. na državnom prvenstvu u Splitu sa napunjenih 34 godine pravi sportski podvig i pobedjuje jednog za drugim Stevana Racu ,šampiona Hrvatske , Stevu Mentusa , državnog prvaka, Srbislava Pantića , jednog od najboljih boraca u Srbiji i Momu Dragića , prvaka vojvodine . U finalu se sastaje sa evropskim šampionom Žuvelom i posle 10 minuta nezaboravnog meča sudije se opredeljuju za 12 godina mladjeg i 15 kg. težeg Gorana Žuvelu. Ovo je bila godina velike forme Vuka Rašovića i obzirom na njegove godine nagoveštaj fantastričnih veteranskih rezultata koji će doći tri decenije kasnije. U avgustu 1973. godine na medjunarodnom turniru u Zaostrogu nastupa u kategorji do 93 kg. i u apsolutnoj i posle 10 pobeda osvaja dve zlatne medalje na način koji je izazvao oduševljenje publike i divljenje učesnika i trenera. Medju onima koje je pobedio nalazili su se i reprezentativci Austrije i Nemačke , a od naših takmičara Rajko Kušić , studentski prvak sveta i Milan Dučić koji je te godine pobedio Slobodana Kraljevića i Pavla Bajčetića. Na šampionatu evrope u Madridu nastupio je u kategoriji do 83 kg. i sa pobedama nad reprezentativcem Irske i Italije ušao u treće kolo u kom je zbog povrede morao da odustane. Ovde je posebno bila vredna pobeda nad Italijanom Mihejem , koji je u apsolutnoj kategoriji tri dana kasnije na ovom šampionatu uzeo peto mesto.

U 1974. godini nastupa za džudo klub “Mašinac” u ligi Srbije i kvalifikacijama za saveznu ligu i dobija 11 mečeva. Posebno su bile vredne pobede nad istaknutim majstorima iz Slovenije Rebernjakom i Leskovarom i Nikolom Krstićem iz Sarajeva.

Na izuzetno kvalitetnom otvorenom prvenstvu Beograda u apsolutnoj kategoriji  
Vuk Rašović osvaja prvo mesto pobedivši neke od najboljih takmičara toga vremena : Radovana Stojičića , Radomira Kovačevića , Stanka Lopatića. Godina 1975. donosi još jedan veliki uspeh. Vuk Rašović osvaja titulu šampiona SFRJ u kategoriji do 75 kg. posle 5 pobeda. U finalu je u meču koji je trajao 10 minuta pobedio Radovana Stojičića Badžu , jednog od najboljih boraca toga vremena.

U narednim godinama Vuk Rašović sa uspehom nastupa za ekipu džudo kluba “Student“ u ekipnim takmičenjima dok u pojedinačnoj konkurenciji osvaja naslove prvaka Srbije.

Kao takmičara karakteriše ga visok nivo džudo tehnike. Godine 1977. na prvenstvu SFRJ u Prištini osvaja bronzanu medalju sa četiri pobede. Poslednji put titulu prvaka srbije osvojio je 1981. godine sa 42 godine života. Do navršene 50 godine života redovno nastupa bez poraza u ekipnom sistemu takmičenja , a poslednji put u saveznoj džudo ligi nastupio je sa 50 godina bez poraza. Ostali su zapamćeni njegovi mečevi sa takmičarima mladjim više od 25 godina.

Vuka Rašovića karakteriše izuzetno motivisan i ozbiljan pristup treninzim u kojima je posebno zastupljeno sparingovanje kao najefikasniji metod održavanja i unapredjivanja takmičarske forme.Ovakav način upražnjavanja džudoa rezultirao je skoro neverovatnim veteranskim rezultatima kada su veteranska takmičenja počela da se održavaju.

Na prvom veteranskom šampionatu Jugoslavije u decembru 1996. godine osvaja prvo mesto u superteškoj kategoriji i demonstrira izuzetno visok stepen tehnike. U finalu pobedjuje Boru Cvejića , jednog od naših najboljih džudista svih vremena. Na svom prvom medjunarodnom veteranskom takmičenju u Budimpešti u martu 2002. godine osvaja zlatnu medalju. U junu 2002. godine na prvenstvu sveta za veterane u Londonderiju (Velika Britanija) osvaja zlatnu medalju u superteškoj i srebrnu u apsolutnoj kategoriji. Na šampionatu sveta za veterane u junu 2003. godine osvaja brozanu medalju. Ovde bi plasman bio mnogo bolji da ga povreda ramena nije isključila iz takmičenja. U junu 2004. godine u Beču na šampionatu sveta osvaja zlatnu medalju u superteškoj i srebrnu u apsolutnoj. U oktobru 2004. godine u St. Petersburgu na šampionatu evrope osvaja zlatnu medalju u superteškoj i zlatnu medalju u apsolutnoj kategorji.Uspeh koji je Vuk Rašović ostvario u 2004. godini u veteranskom Džudou nije pošao za rukom ni jednom veteranu. U junu 2005. godine u Torontu osvaja zlatnu medalju u superteškoj i zlatnu medalju u apsolutnoj kategoriji i ostvaruje najuspešniji rezultat medju 1000 učesnika. U novembru 2005. godine u Londonu osvaja zlatnu medalju u superteškoj kategorji i zlatnu medalju u apsolutnoj kategoriji. Posebnu vrednost imao je njegov meč sa Josipom Čorkom iz Zagreba , nekadašnjim olimpijskim šampionom koji je posle velike borbe Vuk Rašović dobio. Ova 2005. godina bila je godina apsolutnog uspeha koji nije moguće prevazići. U junu 2006. godine na šampionatu sveta u Turu (Francuska) osvaja zlatnu medalju u superteškoj i srebrnu u apsolutnoj. Sa deset zlatnih medalja , tri srebrne i jednom bronzanom sa najvećih medjunarodnih takmičenja Vuk Rašović je najuspesniji Džudo veteran u Svetu. Ovi rezultati prevazilaze okvire njegove sportske discipline i čine ga jednim od najuspešnijih šampiona u veteranskom sportu uopšte. 

Posvećenost Vuka Rašovića džudou je bila kompletna. On se angažovao ne samo kao vrhunski takmičar nego kao i trener , sudija , sportski radnik i sportski funkcioner. 

Kao trener pedagog obučio je više od 20.000 učenika kojima je pružio osnovnu obuku iz ovog sporta i sportske veštine. Kao trener vrhunskih takmičara i vrhunskih ekipa podigao je plejadu vrhunskih takmičara od kojih su neki uzimali evropske i balkanske medalje i titule. 

Kao sudija dostigao je medjunarodni rang i sudio sa velikim uspehom velika medjunarodna takmičenja. 

Kao majstor džudoa dostigao je do zvanja nosioca purpurnog pojasa devetog stepena (dana) što je jedan od najvećih nivoa na svetu. 

Kao sportski radnik veoma se angažovao na organizovanju velikih saveznih i medjunarodnih takničenja. Rukovodio je organizacijom dvadeset državnih prvenstava, prvenstva Balkana (1983. godine) , prvenstva evrope (1986. godine) , prvenstva sveta (1989 godine.) i Balkanijada mladih (od 1996. do 1999. godine). 

Kao sportski funkcioner obavljao je funkcije predsednika Džudo kluba “Student” , predsednika Džudo Saveza Beograda i Srbije i Džudo Saveza Jugoslavije. Sportski direktor Džudo saveza je bio u periodu od 1987-1999. U periodu njegovog rukovodjenja džudo organizaciom u našoj zemlji postignuti su najveći organizacioni i sportski rezultai. 

U ovom trenutku obavlja funkciju predsednika veteranske asocijacije Srbije i Crne Gore , odnosno Srbije i funkciju predsednika Univerzitetskog Sportskog Saveza Beograda. Član je upravnog odbora sportskog saveza Beograda. 

Kao urednik džudo emisije na SOS kanalu iskreirao je 300 emisija u kojima je propagirao borilačke sportove. Za svoj rad u sportu dobio je decembarsku nagradu SOFK Zvezdara , novembarsku nagradu skupštine opštiner Rakovica , majsu nagradu SOFK Srbije.

Dobitnik je zlatne značke SOFK Jugoslavije i Ministarstva Sporta Jugoslavije.

Odlikovan je ordenom rada sa srebrnim zracima.